Als je een vrouw bent en/of een relatie hebt met een vrouw dan heb je waarschijnlijk ervaring met het volgende verschijnsel. In de dagen voordat ze ongesteld moet worden, is de vrouw een ander mens. Niet alle vrouwen. Veel wel. Volgens Deepak Chopra is het de bio-psychologische toestand van een vrouw die het lastig maakt om naar zichzelf te kijken in die dagen.
Ok, ik ben ook een vrouw. Ik kan het dus bij algemeenheden houden, maar ik zal vertellen hoe het bij mij gaat. In de dagen voordat in ongesteld ga worden denk ik dat mijn leven niet bij mij past en wil ik alles veranderen, inclusief mijn relatie, mijn werk, mijn huis, de opvoeding van mijn dochter en ga zo maar door, wat zich maar aandient.
In die dagen ben ik er écht van overtuigd dat al die zaken niet of nauwelijks deugen. Ik kan mezelf daar niet op corrigeren. Zelfs als ik van tevoren heb bedacht dat deze dagen er weer aan gaan komen. Wat leidt tot de puinruim dagen erna, waarbij het aanbieden van excuses, het terugnemen van ideeën en het intrekken van bezichtigingen via Funda op de standaard to-do lijst staan.
Jij weet het ook vaak zeker. Ook al ben je een man, of een hormoon ongevoelige vrouw.
‘Weten’ is verraderlijk, het maakt je blind voor wat er echt is.
Als kind wisten we nog niks, we namen alles aan van de volwassenen om ons heen. Tot aan de paashaas, tandenfee en Sinterklaas aan toe. We stonden open voor onze positie binnen de context waar in we opgroeiden. Ik hoorde vaak ‘Kim die redt zich wel’, ook dat geloofde ik.
Nu ik volwassen ben en een leven probeer te leiden met verantwoordelijkheden, merk ik dat ‘Kim die redt zich wel’, niet de allerhandigste wijsheid is die ik met me mee draag. Blijkbaar ben ik gestopt met leren en heb ik die les die ik als kind heb geleerd als ‘waarheid’ opgeslagen, en daar redt Kim zich wel mee natuurlijk.
Jij hebt dat ook gedaan. Sterker nog, je doet het nog.
Ook jij loopt op dit moment rond met waarheden, waarvan jij zeker weet dat ze zo zijn. Ik heb het niet over dat jij zeker weet dat jouw trui groen is of dat 1 plus 1 2 is. Ik heb het over de overtuigingen die jij hebt over jezelf, ooit opgedaan toen je vier jaar oud was, of zes of tien. Net zo waar als Sinterklaas.
Ik heb het ook over de waarheden die jij hebt over de mensen om je heen. Karin is aardig, Janine wil nooit luisteren, Mevrouw van Apel is een aansteller, Kees is saai, Katja wil haar echte problemen niet onder ogen zien, Meneer Duifnuis is onbetrouwbaar, mijn moeder kan geen ‘nee’ zeggen. De paashaas is er niks bij.
‘Weten’ is een ervaring in het hier en nu, niet iets wat zo ís.
Moet je je eens voorstellen..
Trouwens. Volgens mij moet ik ongesteld worden.